A tipi tahripli patlayıcılar (UN No. 0081), %40'dan fazla sıvı nitrik ester içeriyorlarsa, Testler ve Kriterler Elkitabı'nda tanımlanan test yöntemlerine ek olarak aşağıdaki sızıntı testinin şartlarını karşılamalıdır.

Tahripli patlayıcının sızıntı testi için kullanılan aparat (şekil 1 ila 3) içi boş, bronz bir silindirden oluşur. Aynı metalden bir plaka ile bir ucundan kapatılmış bu silindirin çapı 15,7 mm ve derinliği 40 mm'dir. Çevresi üzerinde çapı 0,5 mm olan 20 delik (beş delikten oluşan dört takım) açılmıştır. 48 mm'si silindirik olarak biçimlendirilmiş, toplam uzunluğu 52 mm olan bronz bir piston, dikey olarak yerleştirilmiş silindirin içine kayar. Çapı 15,6 mm olan piston 2.220 gramlık bir kütle ile yüklenmiştir; bu sayede silindirin tabanı üzerine 120 kPa (1,20 bar) basınç uygulanır.

30 mm uzunluğunda, 15 mm çapında ve 5 ila 8 gram ağırlığında küçük tahripli patlayıcı tapası, çok ince bir tül içine sarılır ve silindire yerleştirilir. Bundan sonra piston ve yük kütlesi bunun üzerine yerleştirilir, bu sayede, tahripli patlayıcı 120 kPa (1,20 bar) değerinde bir basınca maruz kalır. Silindir deliklerinin dış açıklıklarında yağ damlacıklarının (nitrogliserin) ilk işaretlerinin görülmesine kadar geçen zaman not edilir.

Sıvı sızıntıları görülene kadar geçen süre beş dakikadan fazlaysa tahripli patlayıcının yeterli olduğu kabul edilir; bu test 15 °C ila 25 °C sıcaklığında yapılır.

Tahripli patlayıcı sızıntı testi

Nitroselüloz, 132 °C'de yarım saat ısıtıldığında, görünür biçimde sarımsı-kahverengi nitröz dumanlar (nitröz gazlar) yaymaz. Tutuşma sıcaklığı 180 °C'nin üzerinde olmalıdır. Bkz. aşağıdaki 2.3.2.3 ila 2.3.2.8, 2.3.2.9 (a) ve 2.3.2.10.

3 gram plastikleştirilmiş nitroselüloz, 132 °C'de bir saat ısıtıldığında, görünür biçimde sarımsı-kahverengi nitröz dumanlar (nitröz gazlar) yaymaz. Tutuşma sıcaklığı 170 °C'nin üzerinde olmalıdır. Bkz. aşağıdaki 2.3.2.3 ila 2.3.2.8, 2.3.2.9 (b) ve 2.3.2.10.

Aşağıda verilen test yöntemleri, maddelerin karayoluyla taşınmasının kabul edilebilirliği konusunda farklı düşünceler oluştuğunda uygulanır.

Bu başlık içinde yukarıda belirtilen stabilite koşullarını doğrulayan başka yöntemler ve test yöntemleri kullanılıyorsa, bu yöntemler aşağıda belirtilen yöntemlerle aynı sonuçları verir.

Aşağıda tanımlanan ısıtma yoluyla kararlılık (stabilite) testleri yapılırken, test edilmekte olan numuneyi içeren fırının sıcaklığı, öngörülen sıcaklıktan 2 °C'den fazla sapma göstermez; 30 dakika veya 60 dakika olarak öngörülen test süresi, en fazla iki dakikalık bir sapma ile tamamlanır. Numunenin yerleştirilmesinden sonra fırının istenilen sıcaklığa ulaşması beş dakikadan fazla sürmez.

2.3.2.9 ve 2.3.2.10'daki testler yapılmadan önce, numuneler birleştirilmiş ve tane hâline getirilmiş kalsiyum klorür içeren bir vakumlu kurutma fırınında, ortam sıcaklığında, 15 saatten az olmamak üzere kurutulur. Numune maddesi desikatörde ince bir tabaka hâlinde yayılmıştır; bu amaçla, toz hâlinde veya lifli hâlde olmayan maddeler, öğütülür, rendelenir veya küçük parçalar hâlinde kesilir. Fırın içindeki basınç 6,5 kPa (0,065 bar) değerinin altında tutulur.

Yukarıda 2.3.2.6'da belirtilen kurutma yapılmadan önce, 2.3.2.2'ye uygun maddeler, iyi havalandırmalı, sıcaklığı 70 °C'ye ayarlanmış bir fırında, her on beş dakikada kütle kaybı orijinal kütlenin %0,3'ünün altına düşüne dek ön ısıtmaya tabi tutulur.