Karayolunda Tehlikeli Madde
Genel
Bölüm 2.2 veya bu Bölüm'de aksi belirtilmedikçe, tehlikeli malların sınıflandırılması için Testler ve
Kriterler Elkitabı'nda tanımlanan test yöntemleri kullanılır.
TEST YÖNTEMLERİ
A tipi tahripli patlayıcılar için sızıntı testi
A tipi tahripli patlayıcılar (UN No. 0081), %40'dan fazla sıvı nitrik ester içeriyorlarsa, Testler ve Kriterler
Elkitabı'nda tanımlanan test yöntemlerine ek olarak aşağıdaki sızıntı testinin şartlarını karşılamalıdır.
Tahripli patlayıcının sızıntı testi için kullanılan aparat (şekil 1 ila 3) içi boş, bronz bir silindirden oluşur.
Aynı metalden bir plaka ile bir ucundan kapatılmış bu silindirin çapı 15,7 mm ve derinliği 40 mm'dir.
Çevresi üzerinde çapı 0,5 mm olan 20 delik (beş delikten oluşan dört takım) açılmıştır. 48 mm'si silindirik
olarak biçimlendirilmiş, toplam uzunluğu 52 mm olan bronz bir piston, dikey olarak yerleştirilmiş silindirin
içine kayar. Çapı 15,6 mm olan piston 2.220 gramlık bir kütle ile yüklenmiştir; bu sayede silindirin tabanı
üzerine 120 kPa (1,20 bar) basınç uygulanır.
30 mm uzunluğunda, 15 mm çapında ve 5 ila 8 gram ağırlığında küçük tahripli patlayıcı tapası, çok ince bir
tül içine sarılır ve silindire yerleştirilir. Bundan sonra piston ve yük kütlesi bunun üzerine yerleştirilir, bu
sayede, tahripli patlayıcı 120 kPa (1,20 bar) değerinde bir basınca maruz kalır. Silindir deliklerinin dış
açıklıklarında yağ damlacıklarının (nitrogliserin) ilk işaretleri görülmesine kadar geçen zaman not edilir.
Sıvı sızıntıları görülene kadar geçen süre beş dakikadan fazlaysa tahripli patlayıcının yeterli olduğu kabul
edilir; bu test 15 °C ila 25 °C sıcaklığında yapılır.
Tahripli patlayıcı sızıntı testi
Sınıf 4.1'deki nitratlanmış selüloz karışımlarına ilişkin testler
Nitroselüloz, 132 °C'de yarım saat ısıtıldığında, görünür biçimde sarımsı-kahverengi nitröz dumanlar
(nitröz gazlar) yaymaz. Tutuşma sıcaklığı 180 °C'nin üzerinde olmalıdır. Bkz. aşağıdaki 2.3.2.3 ila 2.3.2.8,
2.3.2.9 (a) ve 2.3.2.10.
3 gram plastikleştirilmiş nitroselüloz, 132 °C'de bir saat ısıtıldığında, görünür biçimde sarımsı-kahverengi
nitröz dumanlar (nitröz gazlar) yaymaz. Tutuşma sıcaklığı 170 °C'nin üzerinde olmalıdır. Bkz. aşağıdaki
2.3.2.3 ila 2.3.2.8, 2.3.2.9 (b) ve 2.3.2.10.
Aşağıda verilen test yöntemleri, maddelerin karayoluyla taşınmasının kabul edilebilirliği konusunda farklı
düşünceler oluştuğunda uygulanır.
Bu başlık içinde yukarıda belirtilen stabilite koşullarını doğrulayan başka yöntemler ve test yöntemleri
kullanılıyorsa, bu yöntemler aşağıda belirtilen yöntemlerle aynı sonuçları verir.
Aşağıda tanımlanan ısıtma yoluyla kararlılık (stabilite) testleri yapılırken, test edilmekte olan numuneyi
içeren fırının sıcaklığı, öngörülen sıcaklıktan 2 °C'den fazla sapma göstermez; 30 dakika veya 60 dakika
olarak öngörülen test süresi, en fazla iki dakikalık bir sapma ile tamamlanır. Numunenin yerleştirilmesinden
sonra fırının istenilen sıcaklığa ulaşması beş dakikadan fazla sürmez.
2.3.2.9 ve 2.3.2.10'daki testler yapılmadan önce, numuneler birleştirilmiş ve tane haline getirilmiş kalsiyum
klorür içeren bir vakumlu kurutma fırınında, ortam sıcaklığında, 15 saatten az olmamak üzere kurutulur.
Numune maddesi desikatörde ince bir tabaka halinde yayılmıştır; bu amaçla, toz halinde veya lifli halde
olmayan maddeler, öğütülür, rendelenir veya küçük parçalar halinde kesilir. Fırın içindeki basınç 6,5 kPa
(0,065 bar) değerinin altında tutulur.
Yukarıda 2.3.2.6'da belirtilen kurutma yapılmadan önce, 2.3.2.2'ye uygun maddeler, iyi havalandırmalı,
sıcaklığı 70 °C'ye ayarlanmış bir fırında, her on beş dakikada kütle kaybı orijinal kütlenin %0,3'ünün altına
düşüne dek ön ısıtmaya tabi tutulur.